ಅಂತರಂಗದ ರಂಗಮಂದಿರದೊಳು
ಸದಾ ಕೆನೆವ ಗೆಜ್ಜೆ ನಾದ
ಆಲಿಸದೇ ಕಿವುಡಾಗುವುದೆಂತು
ಅಳುವ-ಮುದ್ದಿಸುವ ಮಗುವಿನ ನಲಿವು
ಹಿಡಿದಿಡುವುದೆಂತು
ಕಣ್ಣಿರೂ ತಂಗಾಳಿಯೊಳು ತಣ್ಣನೆ ಆರಿಹೋಗಲು
ಹುಡುಕಿ ನಾ ಅತ್ತು ಮೊರೆವುದೆಂತು
ಆದದ್ದೆಲ್ಲಾ ನನ್ನಂತೆಯೇ, ಮುಂದಿದೇ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗದಂತೆ
ವಿಸ್ಮಯ ವಿನೋದಕರವಾಗಿರಲು
ನಾ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮುಸುಕೊಳು ಮಸುಕಿಡುವುದೆಂತು
***
ಮನೆಯಂಗಳದ ಬಾವಿಯೊಳು ಬಿದ್ದ
ಚಂದ್ರನ ಬಿಂಬವು;
ಚಂದಿರನು ಆ ಮನೆಗೆ ಸ್ವಂತವೇ
ಆದಂತಹ ಭ್ರಮೆ
ನೀನೊಮ್ಮೆ ಹೃದಯದೊಳು ಇಣುಕಿದಾಗ....
***
ಅವನ ಕಣ್ಣೋಟವೋ
ಮನ್ಮಥನ ಬಾಣವೋ
ಎದೆ ಬಿರಿದು;
ಅಂಗಳವೆಲ್ಲಾ ಪಾರಿಜಾತ ಹೂಗಳು...
24/02/2014
No comments:
Post a Comment