Thursday, 27 February 2014






ಅಂತರಂಗದ ರಂಗಮಂದಿರದೊಳು
ಸದಾ ಕೆನೆವ ಗೆಜ್ಜೆ ನಾದ
ಆಲಿಸದೇ ಕಿವುಡಾಗುವುದೆಂತು
ಅಳುವ-ಮುದ್ದಿಸುವ ಮಗುವಿನ ನಲಿವು
ಹಿಡಿದಿಡುವುದೆಂತು
ಕಣ್ಣಿರೂ ತಂಗಾಳಿಯೊಳು ತಣ್ಣನೆ ಆರಿಹೋಗಲು
ಹುಡುಕಿ ನಾ ಅತ್ತು ಮೊರೆವುದೆಂತು
ಆದದ್ದೆಲ್ಲಾ ನನ್ನಂತೆಯೇ, ಮುಂದಿದೇ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗದಂತೆ
ವಿಸ್ಮಯ ವಿನೋದಕರವಾಗಿರಲು
ನಾ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮುಸುಕೊಳು ಮಸುಕಿಡುವುದೆಂತು 



***


ಮನೆಯಂಗಳದ ಬಾವಿಯೊಳು ಬಿದ್ದ
ಚಂದ್ರನ ಬಿಂಬವು;
ಚಂದಿರನು ಆ ಮನೆಗೆ ಸ್ವಂತವೇ 
ಆದಂತಹ ಭ್ರಮೆ 
ನೀನೊಮ್ಮೆ ಹೃದಯದೊಳು ಇಣುಕಿದಾಗ.... 


***


ಅವನ ಕಣ್ಣೋಟವೋ
ಮನ್ಮಥನ ಬಾಣವೋ
ಎದೆ ಬಿರಿದು;
ಅಂಗಳವೆಲ್ಲಾ ಪಾರಿಜಾತ ಹೂಗಳು... 



24/02/2014

No comments:

Post a Comment