ಕವನ

ಈ ಚಂದಿರನೋ,,,

ಒಮ್ಮೆಲೇ ಪೂರ್ಣನಾಗಿ ಕಾಡಿಬಿಡುವನು

ಎನ್ನ ವಿರಹದುರಿಯ ಆರಿಸಿ ತೀರಿಸಿಬಿಡುವನು

ತಂಪನ್ನೆರದು ಮೊಗೆ ಮೊಗೆದು 

ತನ್ನ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಸುರಿದು

ಸುಖವೆಂಬುದಕೆ ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ 

ಎಂದೆನಿಸುವಂತೆ

ಎನ್ನ ಅದರೊಳು ಕರಗಿಸಿ 

ಮುಳುಗಿಸಿಬಿಡುವನು,

ಸಾವೇ ಬಂದೆರಗಿ ಶವವಾಗಿದ್ದರೂ 

ಮನದೊಳು ಪ್ರೀತಿ;

ಅವನ ಸೆಳೆತವೆಂಬ ಸಂಜೀವಿನಿ

ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವುದು 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರೀತಿಸುವಂತೆ 

ನಾ ಅವನ,

ಎಷ್ಟು ಜನ್ಮಗಳ ಅನುಬಂಧವೋ

ಅವನಲಿ ಪ್ರೀತಿಯಿದೆ ಎನಗಾಗಿ;

ಋಣವಿದೆ ನನ್ನೊಳು ಅವನಿಗಾಗಿ,

ನಾ ಅವನ ತುಂಬಿಕೊಂಡಂತೆ ಕರಗುತಾ

ದೂರವಾಗಿ ನಾ ಕೊರಗುತಿರೆ ಹಿಗ್ಗುತಾ

ಪೂರ್ಣಚಂದಿರ ಚೆಲ್ಲಾಟವಾಡಿಹನು,

ಈ ಎನ್ನ ಕನಸು ಮನಸಿಗೆ, ಪ್ರೀತಿ ಭಾವಲೋಕಕೆ

ಇವನದೇ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡುಗೆ 

ಈ ಎನ್ನ ಜೀವನದೊಳು,

ಅವನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೆನೋ

ಅವ ಗಿರಕಿ ಹೊಡಿವ ಈ ಧರೆಯೊಳು,,, 

DA

13/02/2014