ಕವನ

ಚೂಟಿ ಚಂದಿರ

ಚಂದಿರನ ತೋಟದೊಳೆನ್ನ ಹೂ ನಗಲು

ಚುಕ್ಕಿಯೆಂದ್ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು

ಹೊಳೆ ಹೊಳೆದು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದ ತುಂಟನು

ಮಿಂಚಂತೆ ಎನ್ನ ಸೆಳೆವ ತುಂಟರನ್ನು ಸಲಹುವ ಹಿರಿಯವನು

ಅವನಂತೆಯೇ ಮಾಯಗಾರರೀ ಚುಕ್ಕಿಗಳು

ಕಣ್ಗಳೋಳಿಳಿದು ಹೊಮ್ಮುವ ಮಾಯಾ ಬಿಂಬಗಳು

ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಷ್ಟೂ ಹೆಚ್ಚೇ ಕೆಣಕುವ ಮೋಹನನು

ಕೊಳಲ ನಾದದಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಚುಕ್ಕಿಗಳ ತೇಲಿಸಿ ಹೂವಾಗಿಸಿಹನು

ಚಂದಿರನಾಸೆಗೋ, ಹೂಗಳ ಕಂಪಿಗೋ ನಶೆಯೇರಿ

ಕಾಣೆನೋ ಈ ಜಗವನೀಗ, ಕಂಡಲೆಲ್ಲಾ ನೀನೇ ಅಮೋಘ

ಎಷ್ಟು ಕಾಡುವೆಯೋ ಚಂದಿರ ನನ್ನ ನೀ

ಚುಕ್ಕಿ-ಹೂಗಳ ತೋರಿ ಸಂಚುಗಳ ಹೂಡಿ

ಒಮ್ಮೆಯೂ ಕೈಗೆ ಸಿಗದೇ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತು

ಎನ್ನ ಮನವ ಕುಣಿಸುವೆಯಲ್ಲೋ ನೀ ಜಾದೂಗಾರ

ಸಿಕ್ಕರೆ ನೋಡು ಎಷ್ಟು ಜನ್ಮಗಳ ಕೋಪ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆನೋ

ಚಂದಿರ, ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ,,,,, 

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮತ್ತೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ!  

-ದಿವ್ಯ ಆಂಜನಪ್ಪ

21/01/2014