ಮನದ ಮಾತು

Life is beautiful  :-)

ಎಲ್ಲೋ ಲೀನವಾಗಿ ಹೋಗಬೇಕಿದ್ದ ನೀರ ಹನಿಯೊಂದು ಇನ್ನೂ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ತೇಲಾಡುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ,, ನದಿಯ ಹರಿವ 

ಸೆಳವಿಗೆ ನಿಲುಕದೆ ದಡದಲ್ಲೆ ಉಳಿದ ಮಣ್ಣ ಕಣದ ಹಾಗೆ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿರುವಂತೆ ಅನಿಸುವುದು ನಾನು ಈ ಜೀವನಕೆ. ಹೌದು 

ನಾನಿನ್ನೂ ಈ ಜೀವನದ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ, ಇನ್ನೂ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲೇ ಇದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ನನಗನಿಸುವುದು. 

ಈಗೀಗ ಹೆಚ್ಚೇ ಎನ್ನಬಹುದು. ನನಗೇಕೋ ಗುರಿಗಳು ಇಲ್ಲ. ಸಾಧು ಸಂತರಂತೆ ನಡೆಯೋ ಹೊಸ ವ್ಯಾಮೋಹ!. ದೂಷಿಸಿದ 

ದೂರಿದ, ಕಷ್ಟ ಕೊಟ್ಟ ನೋವನಿಟ್ಟ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಲು ಮೊದಲು. ಖುಷಿಯೆನಿಸಿದರೂ ನನಗೇನು ಬೇಕು ಎಂಬುವುದೇ 

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ತಿಳಿಯಲೊಲ್ಲದು. ಎಲ್ಲಿ ವೈಯಾಗ್ಯ ಮೂಡಿಬಿಡುವುದೋ ಎಂಬ ಆತಂಕವೂ ಸಹ. ಆದರೂ ಆಗಾಗ ನಾ ಕಲ್ಪಿಸೊ 

ಕವನಗಳು ನನ್ನೊಳ ಶೃಂಗಾರವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿ ನಾಚಿಸುತ್ತವೆ. ಹೀಗೆ ನಾನು ಎಂಬ ನಾನು ಎಷ್ಟೇಲ್ಲಾ ಗೊಂದಲಗಳ ನಡುವೆ 

ಇನ್ನೂ ತೊರೆಯುಕ್ಕೊ ಜೀವನಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಸೆಣೆಸಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ. ಆಸೆಗಳು ಎಂಬ ಮಾಯಾಲೋಕ ಒಮ್ಮೆ 

ಬಾನೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಲುಬಿಟ್ಟರೆ, ಕೈಸುಟ್ಟ ಅನುಭವಗಳು ಕನಸುಗಳನ್ನು ರಪ್ಪನೆ ನೆಲಕಚ್ಚಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ ನಾನೀಗ 

ಹೆದರದ ಬಂಟ!!. ಕಣ್ಣೀರು; ನೋಡುವ ಮನವ ಕರಗಿಸಬಹುದಷ್ಟೇ,, ನಮ್ಮ ಸಾಂತ್ವನವಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಪರಿಹಾರವೂ ಅಲ್ಲ,,!. 

ಮೊದಲಾಗಿ ಕನಿಕರಕ್ಕೆ ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳೋ ನಾನು ಎಂದಿಗೂ ಜಂಭದ ಹುಡುಗಿಯೇ,, 

ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿನ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ದಿಕ್ಕುಗಳು, ಅರೆ ಬರೆ ಅನುಭವಗಳು, ಕೈಹಿಡಿದು ನಡೆಸೋ ಹಿರಿತನದ ಕೊರತೆ, ಅನಿಸಿದ್ದು ಸರಿಯೋ 

ತಪ್ಪೋ ಎಂದಷ್ಟೇ ಆ ಕಾಲದ ನನ್ನ ತರ್ಕ,, ಓದಿ ಕಲಿತ, ಗುರು-ಹಿರಿಯರು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳಷ್ಟೇ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ 

ಅನಿವಾರ್ಯ ದಾರಿಗಳು,,! ತಪ್ಪೆನ್ನಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಆ ಹಂತದ ಅನುಭವಗಳಿಲ್ಲ,, !! ಹೀಗೂ ಇರಬಹುದೇ ಒಂದು ಮನಸ್ಸು 

ಎಂಬಂತೆ ನಾನು ನನ್ನ ನೋಡಿಯೇ ನನಗೊಂದು ಸೋಜಿಗ! 

ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ ಮನಸ್ಸು ನೊಂದರೆ ಆಗ ಕಾಣದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ. ಒಂದಷ್ಟು ನಿರಾಳವನಿಸುವವರೆಗೂ ಕಾಲ ನಡಿಗೆ. 

ಈಗ 

ಸಮಯದ ಅಭಾವದ ಕಾರಣ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಅಲೆಯುತ್ತದೆ. ಕಂಡು ತಿಳಿಯದ ವಿಚಾರಗಳ ಸುತ್ತ. ದಿನವೂ ಎರೆಡೆರಡು 

ಗಂಟೆಗಳ ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯದ ಪ್ರಯಾಣವು ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ್ದರೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನಾ ಕೊಡುವ ಒಂದು 

ಸಮಯವಾಗಿದೆ. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಿಟಕಿಯ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟು ಸಿಕ್ಕರಷ್ಟೆ ಸ್ವರ್ಗ ಸಿಕ್ಕ ಅನುಭವ!. ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಕೇಳುವ 

ಅಭ್ಯಾಸ,, ಜೊತೆಗೆ ದಿನದಲ್ಲಿ ನಾ ಸಮಯವಿಲ್ಲವೆಂದು ಬದಿಗೊತ್ತಿದ್ದ ಚಿಂತನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ವೇದಿಕೆ. ನಾನು ನನ್ನ ನಾಟಕ 

ರಂಗಭೂಮಿಯೊಳಗೆ. ಗತಿಸಿದ ಸುಖ-ದುಃಖಗಳು ಅದೊರೊಳ ನನ್ನಯ ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ಅವಲೋಕನ, ಸಮಸ್ಯೆಗಳ 

ಪರಿಹಾರ, ಕಾಡೋ ಸಾಲುಗಳು, ನನ್ನೆಡೆಗಿನ ಅವರುಗಳು ಎಂಬ 'ಅವರ' ಮಾತುಗಳು, ನನ್ನ ಪರಿಧಿಯೊಳು ನನ್ನ ನಿಲುವು 

ಮತ್ತು ಅದರ ಸರಿ ತಪ್ಪುಗಳು,, ಹೀಗೆಯೇ,, ನನ್ನ ಬಸ್ ಪ್ರಯಾಣ ನನಗೊಂದು ವರದಾನ. ಹಾಗೆಯೇ ಕಲ್ಪಿಸೊ ಮನಕಷ್ಟು 

ಸನ್ನಿವೇಶ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಕಸರತ್ತು,, ಇದು ತುಂಬಾ ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಕೆಲ ಸಮಯದ ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಗಳಿಗೆ ನನಗೇ 

ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ನಗು ಬಂದು ''ಅಯ್ಯೋ ಇದು ಬಸ್ಸು!!!'' ಎಂದು ನೆನಪಾಗಿ ಸುಮ್ಮಾನಾಗುವುದಿದೆ. ಆಗೆಲ್ಲಾ ,, ''Life is 

beautiful" ಎನ್ನೊ ಉದ್ಗಾರ ನನ್ನೊಳಗೆ. ಜೀವನವೆಂದರೆ ಏನೇನೋ ಆಗಿಬಿಡುವುದಲ್ಲ; ಜೀವನವೆಂದರೆ ನಾವು 

ನಾವಾಗಿರುವುದು. ಕಪಟವಿಲ್ಲದೆ, ವಂಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ!. ಒಂದಷ್ಟು ನಗುವ ಕಂಡು, ನಮ್ಮೊಡನಿರುವ ಮನಕಷ್ಟು ನಗುವ 

ತುಂಬಿಬಿಡುವುದೇ ಜೀವನ! ,, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಬಡಬಡಾಯಿಸಿಕೊಂಡು ಬಸ್ಗಳನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದುಬಿಡುವ 

ಮನಸ್ಸು,, ಕಲ್ಪನೆಗಳಿಂದ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಬಂದಿಳಿಯುತ್ತದೆ.

ಬದುಕು ಎನೆಲ್ಲಾ ಕಲಿಸುತ್ತದೆ! ಎಂಬುದೊಂದು ಸದಾ ಕಾಡೋ ಒಂದು ಸೋಜಿಗ. ಮೌನವನ್ನು, ಮಾತನ್ನು, ಮರೆವನ್ನು, 

ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು, ತಪ್ಪನ್ನು, ಗೆಲುವನ್ನು, ಹೀಗೆ,, ಆಗಾಗ ಹೀಗೊಂದು ವಿಚಾರ; ಹುಟ್ಟಿದ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳೂ ಜೀವಿಸುತ್ತವೆ, ಕೆಲವು 

ಮಾತ್ರ ಬದುಕುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಅಳಿದ ಮೇಲೂ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಈ ಮೂರು ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ''ನಾನು ಎಲ್ಲಿ?'' ಎಂದು 

ನನ್ನೇ ನಾ ಕಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿದೆ. ಮೊದಮೊದಲು ಜೀವಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಎನ್ನುವುದಾದರೆ ನಾ ಹೇಳುವುದು,, ''ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ 

ಮೊರೆ ಹೋಗೋ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ. ಇನ್ನು ಜೀವಿಸಿದ್ದೆ ಆದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಒಪ್ಪೋ ಹಾಗೆ,, ಇಲ್ಲ ತನಗೆ ತಾನು ಸರಿ ಎನಿಸೋ 

ಹಾಗೆ,, ಜನರೊಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ-ವಿಶ್ವಾಸಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವುದು. ಈ ಎರಡೂ ಹಂತಗಳು ವಿಕೃತಿಗಳಿಂದ ಹೊರತುಪಟ್ಟಿದ್ದೇ 

ಆದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಯು ಅಳಿದು ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಎಂಬುದು ನಾನೆ ಕಂಡುಕೊಂಡ ನನ್ನ ಹೊಸ ಚಿಂತನೆಗಳು.

Life is all about hugs and kisses!!

ಇದು ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ನಾ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೋ ಒಂದು ಸೂಕ್ತಿ,, ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ, ''ಲವ್ ಇಸ್ ಆಲ್ ಎಬೌಟ್ ಹಗ್ಸ್ ಅಂಡ್ ಕಿಸ್ಸೆಸ್'' 

ಎಂಬ ಮಾತಿದೆ. ಹಿಂದೆ ನನಗೊಬ್ಬ ಆರ್ಟಿಸ್ಟ್ ಆಂಕಲ್ (  ) ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದರು,, ನನಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ 

ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೇನ್ ಮಾಡೋದು ಹೇಗಾದ್ರೂ ಕಳೆಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲ,,  ಸರಿ ನನ್ನ ನಮಸ್ಸನ್ನು 

ಅರಿತಂತೆ ಹಾರೈಸಿ 'ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗ ಸಿಗಲಿ ನಿಮಗೆ' ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅವರು ಹೇಳಿದ'' Love is all about hugs and 

kisses'' ಎಂಬ ಮಾತು ಒಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯವಂತೆ ಆಗ ಅನಿಸಿದ್ದರೂ ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನದನ್ನು ''ಲೈಫ್'' ಅಂತ 

ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ''Life is all about hugs and kisses!!!!''. ಜೀವನವೆಂಬುದು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು 

ಮುತ್ತಿಡುವುದು.. ಎಂದು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ.. ಇದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಅರ್ಥ ಹೀಗಿದೆ; ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸೋಲು-

ಗೆಲುವುಗಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು.. ಹೆದರಿ ಓದುವುದು ಬೇಡ. ಹಾಗೆಯೇ ಆಸೆ- ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಕೈಚಾಚಿ 

ಪಡೆದು ಮುತ್ತಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಎಂದರೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಆ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸುವುದು. ನಾವು ನೋಡುವ ಹಾಗೆ, 

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ- ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡಾ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜೇತರಾದ ಪಟುಗಳು ತಮ್ಮ ಪುರಸ್ಕಾರವನ್ನು ಮುತ್ತಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ 



ನಾವು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಸೋಲನ್ನು ಒಪ್ಪಿ, ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಮೇಲೂ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನೂ ಮುತ್ತಬೇಕು!.

ಬದುಕು ಏನೆಲ್ಲಾ ಕಲಿಸುತ್ತದೆ?!,, ಜಿಗಿಯುವುದು,, ಬೀಳುವುದು, ಏಳುವುದು,, ಮತ್ತೂ ಜಿಗಿಯುವುದು,, 

ಇಷ್ಟೇಲ್ಲಾ ಚಿಂತನೆಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ''ನಾನು ಎಲ್ಲೋ ಉಳಿದ ಮಣ್ಣ ಕಣ ಈ ಜೀವನ ಯಾತ್ರೆಯಲಿ'' ಎಂದು ತುಂಬಾ 

ಕಾಡುತ್ತದೆ,,,,,, 

೦೬/೧೦/೨೦೧೪