ಕವನ

ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿದ್ದ ಮೌನಕೆ 
ಜಗತ್ತು ಶೂನ್ಯವೆನಿಸಿ 
ತನ್ನೊಳ ದಕ್ಕಿದ ಕಾಂತಿಯನು ಮೆಚ್ಚಿ 
ಅದನೇ ಬರೆದುಬಿಟ್ಟಿತು 
ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲೊಂದೂ ಕಿವಿಯಿಲ್ಲದಾಗ 
ಪತ್ರಗಳೇ ಕಿವಿ , ಮೂಗು , ಕಣ್ಗಾಳಾದವು 
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ದಾರಿ ಹೋಕನೊಬ್ಬ 
ಬಿದ್ದ ಪತ್ರಗಳನೆಲ್ಲಾ ಹೆಕ್ಕಿ ಓದಿಕೊಂಡ
'ಓ ಮಹಾ ಕಾವ್ಯ'ವೆಂದ
ಈ ಮೌನ ಶರೀರಕ್ಕೊಂದು 
ಸುಮಧುರ ಶಾರೀರ ಹಚ್ಚಿ 
ತನ್ನೂರಲ್ಲೊಂದು ಸಂತೆ ಕಟ್ಟಿದ!

27/10/2014