''Sometimes being choiceless is better than having lot of choices''
ಈ ಸಾಲನ್ನು ನಾನೂ ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ ನಿಜ. ಬಹಳ ಅವಕಾಶಗಳು ನಮ್ಮೆದುರು ಬಂದು ನಿಂತು ನಮ್ಮನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿಸುವ ಬದಲು ನಮ್ಮೆದುರು ಅವಕಾಶಗಳೇ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸರಿಯಿತ್ತೇನೋ ಎಂದು ಅನಿಸುವುದುಂಟು,,,,
ಇದೊಂದು ಅಸಹಾಯಕ ಸ್ಥಿತಿಯೆಂದೇ ಅನಿಸುತ್ತದೆ, ಗೊಂದಲದ ಪರಮಾವಧಿ. ಹೌದು ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಅನಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮೆದುರು ಉದ್ಯೋಗ, ಮದುವೆ ಇತ್ಯಾದಿ,, ಇಂತಹವೇ ಮಹತ್ವದ ಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿಯೇ.
ಯಾವೊಂದನ್ನು, ''ಚಾಯ್ಸ್'', ''ಆಪ್ಶನ್ಸ್'' ಎಂದು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ನಾವು ಅವುಗಳಷ್ಟನ್ನೂ ಮೆಚ್ಚಿರುತ್ತೇವೆ!. ಇಲ್ಲೇ ನನಗೆ ತಪ್ಪು ಅನಿಸುವುದು. ನಾವು ಒಂದನ್ನು ಸರಿ ಎಂದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆಯೂ ಮತ್ತೊಂದನ್ನೂ ಅಷ್ಟೇ ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ಆರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅದು ನಮಗೆ ಬೇಕೋ? ಬೇಡವೋ? ನಂತರದ ವಿಚಾರವೆಂದೇ ನಮ್ಮ ಭಾವ. ಹೀಗೆ ಆರಿಸುವಾಗ ಅದು ಬಟ್ಟೇಯೋ ಮತ್ತಿನ್ಯಾವುದೋ ವಸ್ತುವೋ ಆಗಿದ್ದರೆ ಸರಿ, ನೇರ ಜೀವನಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಲ್ಲಿ ಆರಿಸುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಂತು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ "ಮುಂದೇ ಹೇಗೋ ಏನೋ?, ಅದು ಏನಾಗುತ್ತದೋ?" ಎಂಬ ಆತಂಕವೇ ಇಷ್ಟೇಲ್ಲಾ ಗೊಂದಲಗೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆರಿಸಿ ಮೆಚ್ಚೋ ಸಾಹಸ,,!
ಈ 'ಆರಿಸುವುದು' ಎನ್ನುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ,, ಆದರೆ ನಮ್ಮೆದುರು ಬಂದು ನಿಲ್ಲೋ ಆ ಬದುಕು (ದಾರಿ) ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಸು ಸರಿ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ನಾವು ಆ ದಾರಿಗೆ ಸೆಳೆದುಕೊಂಡಂತೆಯೇ. ಮತ್ತೆ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆನೋ ಹಾದು ಹೋಯಿತೆಂದು ಮನಸು ಚಂಚಲವಾದರೆ ನಾವಲ್ಲಿ ಸೋತಂತೆ,, ಮತ್ತೆ ಗೊಂದಲ, ನಡೆದ ಇಷ್ಟು ದಾರಿ ಸರಿಯೋ?! ವ್ಯರ್ಥವೋ?! ಎಂದು. ಸರಿಯಾದರೂ ವ್ಯರ್ಥವಾದರೂ ಬದುಕು ಬದುಕೇ,, ಸಧ್ಯ ಅದಕ್ಕೇನು ಮಾನದಂಡವಿಲ್ಲ ''ಒಲುಮೆಯೊಳು ಜೀವಿಸುವುದು'' ಎನ್ನುವುದ ಬಿಟ್ಟು.
ಇನ್ನೂ ನೇರವಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗ, ಮದುವೆ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವುದಾದರೆ,, ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ತಲೆಗಳೇ ತಲೆಕೆಳಗಾದವು..
ಉದ್ಯೋಗ ನಮ್ಮ ಆಸಕ್ತಿ-ಅಭಿಲಾಷೆಯನುಸಾರ ಇಲ್ಲವೆ ಕೆಲವು ಅನಿವಾರ್ಯಗಳಂತೆ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲೂ ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ. ಎಲ್ಲಾ ಅವರವರ ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ಎಂದರೆ ಸರಿಯೇನೋ. ಹಾಗೂ 'ಅನಿವಾರ್ಯ' ಇಲ್ಲಿಯೂ,,
ದಾರಿಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಏಕೋ ಏನೋ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಣ್ಣವು,, ಕಂಡ ದಾರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಯೋಚಿಸುವೆ. ಆ ದಾರಿ ಮುಂದುವರೆದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೆರೆಸುವುದು ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯಷ್ಟೇ. ನಡೆದ ದಾರಿ ನಿಜಕೂ ಹೆಜ್ಜೆಯೂರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ,,!
ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಇರುವವೆಂದು ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ,,
ಒಮ್ಮೆ ದಾರಿಯನ್ನು ತುಳಿದ ಮೇಲೆ ಹಿಂದಿರುಗೋ ಮಾತಿಲ್ಲ. ಏನಿದ್ದರೂ ನಿಭಾಯಿಸುವ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯವಿರಬೇಕಷ್ಟೇ,, ಆಗಷ್ಟೇ ನಾವು ಈ 'ಆಯ್ಕೆ'ಯನ್ನು ಜೀವನದಲ್ಲೊಂದು 'ಆಯ್ಕೆ'ಯನ್ನಾಗಿ ನೋಡಬಹುದೇನೋ. ಬದುಕೆಂದರೆ ಸಂತೆಯೊಳು ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಮುಂದುವರೆದಂತೆ,, ಏಳು-ಬೀಳು, ಸಂತೆಯೋಳು ಯಾರು ಕೇಳರು, ಹಾಗೆಯೇ ಕಾಣರು. ಎದ್ದು ನಿಂತು ನಡೆವುದಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ,, !! :-)
10/06/2014
ಈ ಸಾಲನ್ನು ನಾನೂ ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ ನಿಜ. ಬಹಳ ಅವಕಾಶಗಳು ನಮ್ಮೆದುರು ಬಂದು ನಿಂತು ನಮ್ಮನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿಸುವ ಬದಲು ನಮ್ಮೆದುರು ಅವಕಾಶಗಳೇ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸರಿಯಿತ್ತೇನೋ ಎಂದು ಅನಿಸುವುದುಂಟು,,,,
ಇದೊಂದು ಅಸಹಾಯಕ ಸ್ಥಿತಿಯೆಂದೇ ಅನಿಸುತ್ತದೆ, ಗೊಂದಲದ ಪರಮಾವಧಿ. ಹೌದು ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಅನಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮೆದುರು ಉದ್ಯೋಗ, ಮದುವೆ ಇತ್ಯಾದಿ,, ಇಂತಹವೇ ಮಹತ್ವದ ಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿಯೇ.
ಯಾವೊಂದನ್ನು, ''ಚಾಯ್ಸ್'', ''ಆಪ್ಶನ್ಸ್'' ಎಂದು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ನಾವು ಅವುಗಳಷ್ಟನ್ನೂ ಮೆಚ್ಚಿರುತ್ತೇವೆ!. ಇಲ್ಲೇ ನನಗೆ ತಪ್ಪು ಅನಿಸುವುದು. ನಾವು ಒಂದನ್ನು ಸರಿ ಎಂದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆಯೂ ಮತ್ತೊಂದನ್ನೂ ಅಷ್ಟೇ ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ಆರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅದು ನಮಗೆ ಬೇಕೋ? ಬೇಡವೋ? ನಂತರದ ವಿಚಾರವೆಂದೇ ನಮ್ಮ ಭಾವ. ಹೀಗೆ ಆರಿಸುವಾಗ ಅದು ಬಟ್ಟೇಯೋ ಮತ್ತಿನ್ಯಾವುದೋ ವಸ್ತುವೋ ಆಗಿದ್ದರೆ ಸರಿ, ನೇರ ಜೀವನಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಲ್ಲಿ ಆರಿಸುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಂತು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ "ಮುಂದೇ ಹೇಗೋ ಏನೋ?, ಅದು ಏನಾಗುತ್ತದೋ?" ಎಂಬ ಆತಂಕವೇ ಇಷ್ಟೇಲ್ಲಾ ಗೊಂದಲಗೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆರಿಸಿ ಮೆಚ್ಚೋ ಸಾಹಸ,,!
ಈ 'ಆರಿಸುವುದು' ಎನ್ನುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ,, ಆದರೆ ನಮ್ಮೆದುರು ಬಂದು ನಿಲ್ಲೋ ಆ ಬದುಕು (ದಾರಿ) ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಸು ಸರಿ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ನಾವು ಆ ದಾರಿಗೆ ಸೆಳೆದುಕೊಂಡಂತೆಯೇ. ಮತ್ತೆ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆನೋ ಹಾದು ಹೋಯಿತೆಂದು ಮನಸು ಚಂಚಲವಾದರೆ ನಾವಲ್ಲಿ ಸೋತಂತೆ,, ಮತ್ತೆ ಗೊಂದಲ, ನಡೆದ ಇಷ್ಟು ದಾರಿ ಸರಿಯೋ?! ವ್ಯರ್ಥವೋ?! ಎಂದು. ಸರಿಯಾದರೂ ವ್ಯರ್ಥವಾದರೂ ಬದುಕು ಬದುಕೇ,, ಸಧ್ಯ ಅದಕ್ಕೇನು ಮಾನದಂಡವಿಲ್ಲ ''ಒಲುಮೆಯೊಳು ಜೀವಿಸುವುದು'' ಎನ್ನುವುದ ಬಿಟ್ಟು.
ಇನ್ನೂ ನೇರವಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗ, ಮದುವೆ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವುದಾದರೆ,, ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ತಲೆಗಳೇ ತಲೆಕೆಳಗಾದವು..
ಉದ್ಯೋಗ ನಮ್ಮ ಆಸಕ್ತಿ-ಅಭಿಲಾಷೆಯನುಸಾರ ಇಲ್ಲವೆ ಕೆಲವು ಅನಿವಾರ್ಯಗಳಂತೆ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲೂ ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ. ಎಲ್ಲಾ ಅವರವರ ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ಎಂದರೆ ಸರಿಯೇನೋ. ಹಾಗೂ 'ಅನಿವಾರ್ಯ' ಇಲ್ಲಿಯೂ,,
ದಾರಿಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಏಕೋ ಏನೋ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಣ್ಣವು,, ಕಂಡ ದಾರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಯೋಚಿಸುವೆ. ಆ ದಾರಿ ಮುಂದುವರೆದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೆರೆಸುವುದು ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯಷ್ಟೇ. ನಡೆದ ದಾರಿ ನಿಜಕೂ ಹೆಜ್ಜೆಯೂರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ,,!
ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಇರುವವೆಂದು ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ,,
ಒಮ್ಮೆ ದಾರಿಯನ್ನು ತುಳಿದ ಮೇಲೆ ಹಿಂದಿರುಗೋ ಮಾತಿಲ್ಲ. ಏನಿದ್ದರೂ ನಿಭಾಯಿಸುವ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯವಿರಬೇಕಷ್ಟೇ,, ಆಗಷ್ಟೇ ನಾವು ಈ 'ಆಯ್ಕೆ'ಯನ್ನು ಜೀವನದಲ್ಲೊಂದು 'ಆಯ್ಕೆ'ಯನ್ನಾಗಿ ನೋಡಬಹುದೇನೋ. ಬದುಕೆಂದರೆ ಸಂತೆಯೊಳು ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಮುಂದುವರೆದಂತೆ,, ಏಳು-ಬೀಳು, ಸಂತೆಯೋಳು ಯಾರು ಕೇಳರು, ಹಾಗೆಯೇ ಕಾಣರು. ಎದ್ದು ನಿಂತು ನಡೆವುದಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ,, !! :-)
10/06/2014
No comments:
Post a Comment