ಪದ್ಯ

ಪದ್ಯ

ಅವಳ ಬೆಂಕಿಯ ದೇಹದ ಹಬೆಯೂ

ನನ್ನ ತಾಗಬಾರದೆಂದು ಹೊರಟು ದೂರ ಬಂದಿದ್ದೆ

ದ್ವೇಷವಿರಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ

ಅವಳು ಅಂಗಲಾಚುವಾಗಲೂ ಕರಗದ ನಾನು

ನಾನಾಗಿರದೆ ಕುದಿಕೊಂಡು ಮುನಿದಿದ್ದೆ

ಅವಳನು ರಮಿಸದೆ ಮತ್ತೂ ಕಂಗೆಡೆಸಿ ಕೆಂಡವಾಗಿದ್ದೆ

ದ್ವೇಷಿಸದಿರೆಂದು ಕೂಗಿ ಬಂದಳು

ನಾನು ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ..

ಮೌನವಹಿಸಿದ್ದೆ.. 

ಅವಳಿಗೆ ಉತ್ತರವನೂ ಹೇಳಲಾಗದೆ 

ಮತ್ತಿನ್ನೆಲ್ಲೋ ಕರಗಿದಂತೆ ಉಳಿದೆ

ಅಸಲಿಗೆ ಕರಗಿರಲಿಲ್ಲಿ

ಕಳೆದೇ ಹೋಗಿದ್ದೆ 

ನಾನವಳಿಂದ ಓಡುವ ಓಟದ ದಾರಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲೊ

ನನ್ನ ಮುಟ್ಟುವ ಅವಳ ದಾರಿಗಳನೆಲ್ಲಾ ಮುಚ್ಚುತ್ತಾ

ನಾನೆಷ್ಟು ದೂರವೆಂದರೆ

ಅವಳು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಸುಳಿದರೂ

ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಕರೆದರೂ

ಅವಳದು ನಿರ್ಭಾವುಕ ನೋಟ

ಅವಳ ಈ ಕ್ಷಮಿಸೋ ಕಣ್ಗಳು

ನನ್ನನು ಸಾವಿರ ಬಾರಿ ಇರಿಯುತ್ತಿತ್ತು ತಣ್ಣಗೆ..

ನಾನು ಹಬೆಗೆ ಕಲ್ಲಾಗಿದ್ದೆ

09/12/2015